کشت مدفوع | آزمایش کشت مدفوع | آزمایش انگل

کشت مدفوع | آزمایش کشت مدفوع | آزمایش انگل

Stool Culture (Stool for Culture and Sensitivity [Stool C&S], Stool for Ova and Parasites [O&P]) کشت مدفوع (مدفوع برای کشت و میزان حساسیت میکروبی [مدفوع C&S]، مدفوع برای تخم انگل ها و انگل ها [O&P])

یافته های طبیعی در کشت مدفوع :

• فلور طبیعی روده
• بدون آلودگی تخمک یا انگل

کاربرد کشت مدفوع :

کشت مدفوع در بیمارانی که اسهال شدید، تب و نفخ شکمی دارند درخواست می شود.

خصوصا بیمارانی مشکوک به ابتلا هستند که آب چاه می نوشیده اند، به مدت طولانی آنتی بیوتیک دریافت می کرده اند یا به خارج از ایالات متحده سفر کرده اند.

به طور معمول مدفوع حاوی بسیاری از باکتری ها و قارچ ها است. باکتری های رایج تر عبارتند از: انتروکوک، اشریشیا کلی، پروتئوس، سودوموناس، استافیلوکک اورئوس، کاندیدا آلبیکنس، باکتریوئیدها و کلستریدیوم.

باکتری ها بومی روده هستند. با این حال، چندین باکتری به عنوان پاتوژن در روده عمل می کنند. اینها شامل سالمونلا، شیگلا، کمپیلوباکتر، یرسینیا، E. coli بیماریزا، کلستریدیوم و استافیلوکوک می باشد.

انگل ها همچنین ممکن است بر مدفوع تأثیر بگذارند. انگل های رایج عبارتند از: آسکاریس (کرم قلاب دار)، استرونژیلوئیدها (کرم نواری)، ژیاردیا (پروتوزوآ)، و کریپتوسپوریدیوم (به ویژه در بیماران مبتلا به سندرم نقص ایمنی اکتسابی [ایدز]). شناسایی هر یک از این عوامل بیماری زا در مدفوع، آن ارگانیسم را به عنوان عامل آنتریت عفونی متهم می کند.

گاهی اوقات اگر رشد بیش از حد باکتری ها در نتیجه آنتی بیوتیک ها (مانند سی.دیفیسل)، سرکوب سیستم ایمنی، یا تنقیه بیش از حد تهاجمی رخ دهد، فلور طبیعی مدفوع می تواند بیماری زا شود. هلیکوباکتر پیلوری را می توان در مدفوع یافت اما نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به زخم معده و گاستریت است. با این حال، معمولاً بهتر است از معده کشت داده شود یا با آزمایش سرولوژیک روی خون مشخص شود.

عفونت روده از باکتری ها، ویروس ها یا انگل ها معمولاً به صورت اسهال حاد، نفخ بیش از حد، ناراحتی شکمی و تب ظاهر می شود. و حتی ممکن است منجر به مگاکولون سمی گردند.

عوامل مداخله گر در کشت مدفوع :

• ادرار ممکن است از رشد باکتری ها جلوگیری کند. بنابراین نباید در جمع آوری نمونه مدفوع، ادرار را با مدفوع مخلوط کرد.
• مطالعات اخیر نشان داده است، باریم ممکن است تشخیص انگل ها را مبهم کند.
• داروهایی که ممکن است بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارند عبارتند از آنتی بیوتیک ها، بیسموت و روغن معدنی.

  اولویت های بالینی در کشت مدفوع :

• کشت مدفوع معمولاً در بیماران مبتلا به اسهال شدید، تب و نفخ شکم انجام می شود.
• اگر رشد بیش از حد باکتری ها در نتیجه آنتی بیوتیک ها، سرکوب سیستم ایمنی، یا تنقیه بیش از حد اتفاق بیفتد، فلور طبیعی مدفوع می تواند بیماری زا شود.

روش کار و مراقبت از بیمار در کشت مدفوع :

قبل از نمونه گیری کشت مدفوع :

• روش جمع آوری مدفوع را برای بیمار توضیح دهید. برای جلوگیری از هر گونه شرمساری برای بیمار، روشی را ساده و مبنی بر واقعیت اتخاذ نمایید.
• به بیمار آموزش دهید که ادرار یا کاغذ توالت را با نمونه مدفوع مخلوط نکند.
• به بیمار راهنمایی کنید که از ظرف جمع آوری مدفوع استفاده کند.

هنگام نمونه گیری کشت مدفوع :

• به بیمار دستور دهید مدفوع خود را در ظرف تمیز مشخص شده انجام دهد.
• مقدار کمی از مدفوع را در یک ظرف جمع آوری استریل قرار دهید.
• مخاط و رگه های خونی را هم با نمونه ارسال کنید.
• اگر قرار است از سواب رکتوم استفاده شود، دستکش بپوشید و سواب با نوک پنبه را حداقل 1 اینچ داخل کانال مقعد قرار دهید. سپس سواب را به مدت 30 ثانیه بچرخانید و آن را در ظرف تمیز قرار دهید.

آزمایش نوار چسب :

• در مواقعی که به کرم های سنجاقی (Enterobius) مشکوک هستید از این آزمایش استفاده کنید.
• یک نوار چسب شفاف در ناحیه پری مقعدی بیمار قرار دهید. (این روش به ویژه در کودکان سودمند است.)
• از آنجایی که کرم ماده شب ها در اطراف ناحیه پری مقعدی تخم می گذارد، نوار را قبل از خواب بچسبانید و صبح قبل از بلند شدن بیمار از رختخواب آن را بردارید.
• سطح چسبنده نوار را مستقیماً روی یک اسلاید شیشه ای فشار دهید و از نظر میکروسکوپی تخمک کرم سنجاقی را بررسی کنید.

بعد از نمونه گیری کشت مدفوع :

• نمونه مدفوع را با احتیاط حمل کنید، زیرا می تواند باعث عفونت شود.
• نمونه مدفوع را به سرعت به آزمایشگاه ارسال کنید. تأخیر در انتقال نمونه ممکن است بر زنده ماندن ارگانیسم تأثیر بگذارد. اگر تأخیرهای طولانی لازم است، محلول بافر گلیسرول-سالین تهیه کنید تا با مدفوع ترکیب شده و به عنوان نگهدارنده استفاده شود.
• توجه داشته باشید که جداسازی برخی از پاتوژن های روده ای ممکن است تا 6 هفته طول بکشد.
• هنگامی که عوامل بیماری زا شناسایی شدند، مدفوع بیمار را تا پایان درمان حفظ کنید.
• سایر افرادی که تماس نزدیک با بیمار داشته اند باید برای جلوگیری از گسترش عفونت مورد آزمایش و درمان قرار گیرند.

نتایج آزمایش و اهمیت بالینی در کشت مدفوع :

انتروکولیت باکتریایی،

انتروکولیت پروتوزوآیی،

انتروکولیت انگلی: این ارگانیسم ها را می توان در صفحات کشت مخصوص رشد داد. انگل ها را می توان در اسمیر مدفوع نیز تشخیص داد. درمان این عفونت ها باید سریع باشد، به ویژه در کودکان، که می توانند به سرعت آب بدنشان را از دست بدهند و سپتیک شوند.

آزمایش مرتبط با کشت مدفوع :

سنجش سم کلستریدیایی : از این آزمایش برای شناسایی کولیت غشاء کاذب ناشی از کلستریدیوم دیفیسل استفاده می شود.